reacties

Voor ik vandaag begin met de één na laatste dag van de trip in de blog te tikken eerst even wat reacties op reacties geplaatst. Dat was er in de vakantie nog niet van gekomen. Wel alles gelezen! En wat is dat toch ontzettend leuk...zoveel mensen die meelezen...en dan ook nog reageren! Echt...elke ochtend was dat weer een bijzonder moment om te lezen wat er voor reacties op onze verhalen werden gegeven.

Ook weer wat foto's en linkjes in de al eerder geschreven berichten ingevoegd. Voor onszelf ook leuk om (nu en ook later in de tijd) eens terug te lezen.

Zaterdag 23 februari

Onze laatste volle dag in Orlando. Man, man wat is dat toch snel gegaan...morgen zitten we al weer in het vliegtuig huiswaarts. Nog maar even niet aan denken.

We starten de dag met een ontbijtje bij de IHOP. Het is zaterdag, dus druk. Even wachten dus. Deze locatie (hoek 192/Poinciana) doet trouwens niet heel prettig aan. We vinden het personeel niet al te vriendelijk. Misschien door de drukte, maar toch... Vorige keren als we bij de IHOP aten nam ik altijd de pannenkoeken die bij de omelette van René werden geserveerd. Wel pimp ik die dan een beetje op door ze met een extra smaakje te nemen. Dat is ook nu weer het plan. Bij de bacon-temptation omelette van René vraag ik of zijn pannenkoeken a la New York Cheesecake Pancakes geserveerd kunnen worden. De ober is het hier niet helemaal mee eens. Hij dringt een beetje aan dat ik zelf wat bestel...en geeft ook aan dat de pannenkoeken alleen als buttermilk worden gemaakt. Uhm...op het menu staat echter dat we de pancakes (voor 'an additional charge') kunnen bestellen zoals we willen. Okay...vooruit dan maar...

Het smaakt er allemaal niet minder om. Yummie, zeg! Zowel de omelette als de pannenkoeken. Een goede ondergrond voor een dagje shoppen.

Want dat is wat we vandaag gaan doen. Eerst even naar 'The Loop'. Al veel over gelezen in andere blogs, maar nooit zelf geweest. Het doet ons erg denken aan Winter Garden Village. Een enorme outdoor mall. Totaal niet gezellig. Grote afstanden tussen de winkels. Ondanks dit laten we de auto staan en 'doen' we de mall te voet. Maar...de winkels zijn dan wel weer erg prettig: TJMaxx, Sports Authority, Ross, Oldy Navy, American Eagle, Aeropostale, Wendy's...kortom we brengen een behoorlijk tijdje door met shoppen.

Vanavond willen we eten bij de Cheesecake Factory bij de Mall at Millenia. Eigenlijk willen we daar dan ook nog even langs Abercrombie & Fitch. Vooral om te kijken of er nog leuke aanbiedingen zijn. Omdat we 2 jaar geleden supergoede deals hebben gevonden in de Florida Mall besluiten we eerst nog even hier langs de A&F te gaan... Een goede zet, want we slagen beiden. René voor 2 overhemden en een trui. Ik voor een comfy bankhangbroek. Voor we richting de andere mall gaan wil ik graag nog even een kijkje nemen bij Harry and David. Misschien valt er nog wat Moose Munch te scoren. Niet dus...geen Moose Munch...en geen Harry and David meer.

Op naar de Mall at Millenia. Uit het aantal auto's op de parkeerplaats blijkt dat het druk is...en het lijkt wel of al deze mensen bij de Cheesecake Factory willen eten. Er staat een behoorlijke rij in het restaurant. De wachttijd voor een tafel voor twee is 50 minuten (that is five zero...zegt de dame nog). Nou...we wachten wel. Met een beeper lopen we de mall rond. Gewoon even window-shoppen want de winkels hier zijn iets te luxe voor ons budget.  Na 3 kwartier te hebben rond geslenterd wachten we voor het restaurant tot de beeper afgaat. We wachten...en wachten. Dan gaan we toch maar even vragen hoe lang het nog gaat duren. Blijken we al te zijn opgepiept. De volgende tafel die vrij komt is dus voor ons.

Tegen beter weten in bestellen we (samen) één voorgerecht. Bij de Cheesecake Factory gaat het natuurlijk om de toetjes, enorme punten cheesecake in allerlei smaken. Eigenlijk had ik al een stuk uitgezocht om als toetje te nemen, maar na het voorgerecht voel ik de bui al hangen...dat gaat een typisch gevalletje shake worden. Dat ga ik nooit op kunnen....ik zit zelfs al zo vol dat ik mijn hoofdgerecht niet helemaal op krijg. Terwijl dit toch maar een salade is. René eet dapper zijn enorme bord pasta wel leeg. Omdat we morgen weer richting huis zullen gaan heeft het geen zin om een stuk taart mee te nemen. Helaas...dan maar zonder taart uit de Cheesecake Factory weg...

 

grote porties

Ook deze dag zit erop. We rijden terug naar huis. Vanavond willen we niet te laat in bed liggen. De wekker zal om 3 uur gaan. Inpakken doen we morgen na de wedstrijd. Wel leggen we alvast onze hardloopspullen klaar. En dan gaan we ons laatste (erg korte) nachtje in Orlando in.....

koud!

Zo...dat is a different cookie, zeg! Van de hitte van Florida naar het koude Nederland...brrr... Vandaag weer gewerkt. Dat betekende dus vroeg op. Vooral voor René. Wat valt dat toch tegen, maar goed...het is het totaal waard!

Met onze gedachten nog wel in Florida. Met name omdat ik nog met de blog bezig ben. Eerst wat foto's en links toegevoegd aan de eerder geschreven berichtjes en nu nog even een update van een dag.

Vrijdag 22 februari

Gisteravond hebben we de wekker maar eens gezet. We worden steeds later wakker en juist vandaag moeten we vroeg op. Het wordt onze laatste dag Disney van deze trip. Eerder al naar Epcot, de Studios en Animal Kingdom...blijft nog over Magic Kingdom. Dit keer weer geen ontbijt thuis, maar we halen een Krispy Kreme voor onderweg. Wat smaken die kersverse 'original glazed' toch abnormaal lekker!!

original glazed

Magic Kingdom is niet de reden dat we vandaag zo vroeg zijn. Nee, eerst hebben we wat anders te doen. We moeten onze startnummers voor de race van zondag ophalen. Bij Wide World of Sports. Tenminste, dat was voorgaande jaren zo. Als we bij dit enorme complex aankomen is het er nog erg rustig. Wel staan er parkeerwachten. Niet voor ons. Zo blijkt. Vanmiddag spelen the Atlanta Braves er een vriendschappelijke wedstrijd. De expo voor de Princess Half marathon heeft plaats moeten maken. Deze wordt nu gehouden in Coronado Springs, één van de hotels in DisneyWorld. Hier is te weinig parkeerruimte. Daarom moeten we de auto bij Downtown Disney parkeren. Met een shuttle-bus worden we naar de expo gebracht. Dat we niet de enigen zijn die gaan lopen blijkt uit de enorme rij. Eerst om in de bus te komen. Daarna bij de expo. Poeh hee....

rennen met Mickey

René moet zijn wedstrijdformulier nog printen en ondertekenen. Daarna kunnen we onze startnummers ophalen. Daarna pikken we onze goodie bags met shirtjes op! Zo gaaf! Zo'n grote loop is altijd leuk, maar in Disney is het nog specialer. Helemaal omdat we samen zullen lopen. Okay, het is een 'meisjes'wedstrijd, maar het is niet verboden om als man mee te doen. In zijn uppie wil René niet lopen, dus we zijn als team ingeschreven. Team Dutch & Dutchess zal zondag aan de start verschijnen.

een echt prinsessenshirt

Op de Expo heb ik druk sms-verkeer met Daria, een Amerikaase vriendin die hier ook zal lopen. We zien elkaar even kort. Daarna gaat ieder weer haar weegs.

Wij gaan richting Magic Kingdom. Eerst weer even de auto oppikken vanaf Downtown. Bij de Transportation Center parkeren we deze weer. Op Hook 91. Een trammetje en daarna de monorail brengen ons naar de ingang van het park. Dit is toch wel het ECHTE Disneypark, hoor...zodra je binnenkomt ervaar je het sfeertje. Okay, hier zijn niet de echt ruige attracties, maar daarvoor ga je ook niet naar dit park. Alleen Mainstreet USA vind ik al zo geweldig!

Eerder deze week hebben we in Epcot al foto's laten maken via de officiele Disneyfotografen. We hebben al deze foto's op een fotopas laten zetten waar we thuis dan de foto's (stiekem gratis) vanaf plukken. Wel leuk, want op deze manier staan we ook samen nog regelmatig op de foto.

heel zoet

 

We beginnen in de toekomst, in Tomorrow Land. We scoren een fastpass voor Buzz Lightyear. De wachttijd is hier nl. 45 minuten. We komen later wel terug. Bij Space Mountain staat een nog langere rij. Eerst dan ook maar even een ritje in de oude trein. Die brengt ons naar Adventure Land. De bedoeling was om hier een boomstamtochtje te maken in Splash Mountain. Maar helaas...deze is dicht voor onderhoud. Tot in maart zelfs...en zolang zullen wij hier (weer helaas) niet zijn. Dan maar een ander ritje...in de Big Thunder Mountain Railroad. Yeehaw...leuk hoor, zo'n op hol geslagen mijntreintje. Snel wat bad guys neerschieten in Buzz...een fastpass halen voor Space Mountain. En dan even rust...pfff...lunchtijd. Bij Casey's Corner halen we een chilidog. Eet wel wat lastig zo'n hotdog met een berg chili bovenop, maar het smaakt heerlijk!

 

Verder uitrusten doen we tijdens de Jungle Cruise waar we nog net niet worden opgegeten door een stel kanibalen. Gelukkig maar, want dan kunnen we nieuwe fastpasses halen voor Peter Pan's flight voor we naar de ruimte worden geschoten. Auw...niet echt prettig deze achtbaan. Wel geinig om zo apart in een karretje te zitten en met en rotvaart in het donker in de rondte te sjezen, maar het voelt niet echt fijn. Als troost maar even een cotton candy (klinkt niet zo slecht als een suikerspin :-)) in de Main Street Candy Store halen. Jammer dat hier Starbucks nog niet geopend is...

 

We maken een rondje in het nieuwe Fantasy Land. Er staan hier nog veel schuttingen. Wat betekent dat er nog veel in aanleg is. Bijvoorbeeld de nieuwe 7 dwergen achtbaan. En weer halen we nieuwe fastpasses. Dit keer voor een attractie die wel net af is: the little Mermaid. We hebben nog wat tijd over. Eerst maar eens kijken of Barack Obama in de Hall of Presidents is bijgezet. En ach, we zijn nu toch in de buurt van It's a small world, dus laten we deze attractie dan ook maar doen (goed om de rest van de dag het heel irritante "nanananana, nananana...it's a small world ater all" in je kop te hebben). Zelfs onder het eten van iets dat op een pizza lijkt bij the Pinocchio Village Hause neurien we het deuntje nog. Okay, dan is het al weer tijd om samen met Peter Pan over een verlicht Londen te vliegen. Iets later zien we Donald Duck voorbij vliegen...aan het eind van de 3D film Mickey's Philharmagic.  

 

Voor we diep in de zee duiken, gaan we eerst even een kijkje nemen bij de Electrical Parade. We zijn laat en moeten dan ook genoegen nemen met een plekje op de 2e rang. Geen probleem. Ik kan er net tussendoor kijken en zelfs nog wat foto's nemen.

 

Electrical Parade

De attractie van de kleine zeemeermin is duidelijk op zijn plek in Fantasyland. Mooi gemaakt, maar erg zoetjes. Duidelijk voor kids dus.

 

Net op tijd voor het vuurwerk komen we weer buiten. Van vorige keren weet ik dat het vuurwerk boven het kasteel wordt afgeschoten. We staan nu achter het kasteel. Maakt niets uit...ook hiervandaan hebben we een goed uitzicht. Uh...nee...niet dus! Het blijkt namelijk niet alleen boven, maar vooral ook nog een eind achter het kasteel te worden afgeschoten. Jammer, want nu krijgen we niet het hele plaatje te zien...maar het geeft ons wel het idee dat we er middenin staan. Ook weer een belevenis!

 

Nu houden we het voor gezien. Nog wel even genieten van het mooi verlichte kasteel. Wat is het hier toch sprookjesachtig!

 

magisch

Hoewel het al ruim na negenen is, want er stond een flinke rij voor de monorail,  rijden we niet rechtstreeks naar het huis. Nee...we gaan nog even langs de Target op de 192. Deze winkel hebben we deze trip nog niet bezocht...en dat mag natuurlijk niet ontbreken. Bovendien hebben we weer wat voorraad nodig voor het ontbijt. We komen dus ook niet met lege handen buiten.

 

Morgen kunnen we (een beetje) uitslapen. Het is onze laatste volle dag hier...bah...wat is dat toch ontzettend snel gegaan. Maar goed...we hebben nog 1 dag...en een race to run!

en weer verder...

Back home. Snik! Wat is dat toch ontzettend snel gegaan allemaal! Echt ongelofelijk...zo ben je nog druk met de voorbereidingen en een moment later ben je weer thuis...met herinneringen. Dat gelukkig wel. In de vorm van verhalen en foto's. En een blog. Dat nog wel bijgewerkt moet worden. Aan het begin van de dag waren we te sloom om ook nog maar iets te doen, maar nu het bedtijd wordt (Nederlandse bedtijd welteverstaan) hebben we wat meer energie...bijvoorbeeld om weer wat bij te werken op de blog. Om te beginnen bij...

donderdag 21 februari

Het plan was om heel vroeg al naar de Golf van Mexico te rijden...zo rond een uur of half 8. Inmiddels zijn we echter zo gewend dat we gewoon een beetje uitslapen. Pas rond een uur of 8 worden we wakker. Er zijn nog bagels in huis. Ons ontbijtje bestaat dan ook uit de 'gewone' kaneelbagels met creamcheese en aardbeienjam. Erg lekker, hoor!

Maar dan op pad...via de I4 richting Fort DeSoto. Niet helemaal onbekend voor ons, want 2 jaar geleden zijn we hier ook samen geweest. Het ritje verloopt prima. Rond een uur of 10 parkeren we op North Beach in Fort DeSoto. Voor het eerst overigens dat we moeten betalen om Fort DeSoto op te mogen. Nou ja, het is maar $5...en dat is dit mooie strand wel waard. Lang blijven we echter niet. Het is de bedoeling om alleen even een rondje hard te lopen. Dus snel de loopkleren en -schoenen aan. Horloges om en rennen maar...via het fietspad. Erg warm is het al. We hobbelen langs het fort. Wat bijzonder toch om hier (weer) te zijn, zeg! Het lopen gaat niet echt soepel...dat belooft niet veel goeds voor zondag. Pfff...wat is het warm! Na afloop een (erg) koude douche en nog even snel op het strand kijken.


sunshine skyway bridge

Maar daarna weer verder...via het forum hebben we namelijk gelezen (volgens mij gaf Sonja deze tip) dat het strand van Anna Maria Island ook zeer de moeite waard is. Op naar Bradenton. Via de Sunshine Skyway Bridge. Wat een machtige brug! Vanaf Fort DeSoto zagen we 'm al liggen, maar om erover heen te rijden is helemaal gaaf! Hoewel...als je er eenmaal op zit ervaar je de hoogte iets minder dan je van een afstandje ziet.

In Bradenton verdwalen we hopeloos. We hebben geen kaart en verwachten wel dat het strand aangegeven zal worden. Uh...niet dus...Dan eerst maar even lunchen. Bij Applebee's. Een dikke burger voor René. Voor mij een uiensoep met een Caesar salade. En...free Wifi, dus even kijken op de blog waar dat Anna Maria Beach nu precies ligt. Handig toch wel, zo'n blog :o)

Het is nog wel een stukkie rijden....maar dan heb je ook wat! Wat een leuke tip! Echt een ontzettend leuk plaatsje; van die gave strandhuizen in leuke pastelkleuren, aparte winkeltjes en (ook niet onbelangrijk) een heerlijk strand. Een parkeerplek is zo gevonden en niet veel later lopen we op blote voeten over het spierwitte strand. Wow! Dat is toch wel even een momentje...het is al wat later op de dag, zo'n uur of half 4...de zon schijnt nog volop, veel mensen op het strand, schelpen langs de waterlijn, de temperatuur van het water is erg lekker...en het mooist van alles...pelikanen! Echt vlak boven ons hoofd. Tientallen....regelmatig duiken ze met een enorme vaart naar beneden om hun middageten op te pikken. Eenmaal aan de oppervlakte zien we ze even flink slikken. Echt een geval van hap, slik, weg! Ontzettend bijzonder om te zien! We lopen wat heen en weer...zoeken naar schelpen, genietend van de zon en de omgeving! Wat is het toch geweldig om in februari aan het strand te kunnen lopen...in korte broek en hemdje.

Anna Maria Island

Nu we hier toch in de buurt zijn rijden we langs Ellenton, een andere lokatie van de Premium Outlets. Wat een rust hier vergeleken met de outlets in Orlando. Heel even denken we zelfs dat de winkels gesloten zijn. Maar nee...er zijn hier gewoon vrijwel geen toeristen. Erg relaxed shoppen op deze manier. Met de discountcoupons doen we weer een paar voordelige aankopen! Lekker hoor, dat shoppen!

Om 21.00 uur rijden we terug naar het huis. Nog een aardig ritje zo in het donker...maar de cruise control doet zijn werk. Lekkere muziekzender op (waar uiteraard Maroon 5 weer verschillende keren voorbij komt :o)) en binnen no-time rijden we de 192 weer op....we zijn weer thuis!

check in

Het is niet gelukt...de blog dagelijks bij te werken zodat we helemaal up-to-date zijn op het moment dat we weer terug moeten. Morgen vliegen we nl. al weer naar huis en we lopen nog wat dagen achter. Helaas...maar ja, dan thuis maar alles af maken. Inclusief foto's!

We zijn inmiddels ingecheckt. De koffers moeten nog gepakt, maar we hebben nog even tijd. De wekker staat om 3.00 uur! Wat??!! 3 uur?! Ja, dat klopt! Om 4 uur vertrekken we naar Disney...en nee, niet om op tijd bij het park te zijn om de rijen voor te blijven. Nee, we gaan weer een rondje lopen. Om precies te zijn 21,1 kilometer. Over het terrein van Disney. We starten al voor 6 uur. Moeten om 5 uur in het startvak staan. Kortom, we gaan maar eens slapen.

Misschien morgen voor we vertrekken nog een korte update over de loop...maar voor nu...tot gauw!

Animal Kingdom en Hollywood Studios

Woensdag 20 februari

Wat een ge-emmer toch met dat internet...het zou het moeten doen, maar op een of andere manier werkt het niet op de laptop. Wel op onze mobieltjes, maar een dagverslag tikken op een foon gaat niet echt heel handig natuurlijk. Dus laten we zeggen dat het 's avonds in het huis vooral heel veel 'grrrr' is, wat hier te horen valt. Met name van mijn kant, want ik baal er echt van dat ik de blog niet kan bijhouden. We krijgen zo veel leuke reacties! Maar goed...we genieten evengoed wel, we kunnen het alleen niet laten weten :o) Tenminste, niet direct. Want ik houd wel alles bij via Word.

Na een ontbijtje thuis met bagels en cornflakes rijden we rond een uur of 9 richting Disney. Vandaag 2 parken op het programma. We starten bij Animal Kingdom.

Wat een totaal ander gevoel geeft dit park weer! Voor René zijn alle Disney-parken nieuw. Hij vond Epcot leuk, maar miste de thrillrides een beetje. Die zijn hier wat meer. Op naar Dinosaur dus. Wel met een fotostop voor Pooh, Eeyore en Tigger natuurlijk, want Eeyore kan ik niet voorbij lopen zonder even met 'm op de foto te gaan!

De wachttijd bij Dinosaur valt mee. Slechts een minuut of 10. En dan worden we door Claire uit de Cosby Show terug gestuurd naar het verleden. Naar de pre-historie. Okay, ik weet dan wel wat er allemaal komt, maar toch levert die heel grote T-Rex op het eind wel een schrikmomentje op.

Op naar de volgende ride: Expeditie Everest. Hier moeten we wel iets langer wachten (45 minuten). In de rij lekker even whats-appen met het thuisfront. Ideaal dat bij Disney nu vrijwel overal free Wifi is. Het tochtje door de Everest en de verschrikkelijke Yeti overleven we ook weer (ook al moet je daar dan met een rotvaart een stuk voor achteruit).

Even geen attracties, maar genieten van het sfeertje hier in het park. Wat is het toch allemaal geweldig goed nagemaakt. De winkeltjes en restaurants in Afrikaanse en Aziatische sferen. Heel gaaf. De Kilimanjaro Safaritocht laten we links liggen. Ook gaan we niet in de Kali-River Rapids. Okay...de zon schijnt, maar we hebben geen zin in een nat pak. Voor Rafiki's en de shows nemen we niet de tijd. We hebben immers nog een park op de planning. Wel willen we nog even naar 'it's tough to be bug' gelegen in de Tree of Life. Ook al heb je die boom al meerdere keren gezien....je blijft op zoek naar alle beesten.

De 3D-film over insectjes blijft ook geweldig! Vooral de 4D effecten zijn erg grappig...ik zal niets verraden (met name niet voor Hylke die er deze zomer voor de eerste keer heen gaat...), maar blijf echt zitten tot het eind! Zo grappig.

Animal Kingdom

Okay...tijd voor het volgende park. De auto even oppikken vanaf Dinosaur. We rijden niet direct naar Hollywood Studios. Onze magen knorren al weer. In Lake Buena Vista, buiten het Disneyterrein zit een Sweet Tomatoes. Daar willen we nog heen. We zijn er met een minuut of 15. Voor niets. Want wegens omstandigheden is dit filiaal gesloten. Wel kunnen we naar een ander filiaal in de buurt, maar daar hebben we geen puf in. Als we de parkeerplaats afrijden zien we een Buffalo Wild Wings restaurant. Hee...die stond nog op ons lijstje! En wat een leuke tent! Als je van sport houdt tenminste. Overal televisieschermen waarop één of andere wedstrijd wordt uitgezonden. Wij vallen met ons neus in de boter en zien (een deel van) de Champions League wedstrijd AC Milan - Barcelona. Dit terwijl we ons maaltje ons heerlijk laten smaken. We zijn voor de sampler gegaan...oftewel een van-alles-wat: spicy kippenvleugels, gevulde pepers, pretzels, chips en een paar dipsausjes. Echt...een aanrader!

yam!

Maar...we blijven niet lang hangen...want er wacht nog een Disney Park. De auto parkeren we dit keer op  Music (Donald). Voor het eerst met het treintje richting park omdat we wel heeeel ver weg geparkeerd staan. De Studios geven ook weer zo'n ander sfeertje! Echt leuk! De komische figuren die hun toneelstukjes opvoeren. Het uitzicht op de tovenaarshoed. En....dit alles met een heerlijk zonnetje!

Eerste attractie wordt voor ons het Indiana Jones Stunt Spectacular. Goed voor een half uurtje vermaak! Okay, het blijft een toneelstuk dat voor ons wordt opgevoerd, maar wel een leuk! En die meneer in het bloemetjesoverhemd blijft toch echt mijn favoriet!

Ook favoriet, maar minder spectaculair vind ik de Great Movie Ride. Echt even rustig aan genieten van alles wat film kan brengen...maar dan in attractieparkvorm.

Twee attracties die ik beslist niet doe zijn Star Tours en The Tower of Terror. Heel irritant, want ik ga in de hoogste achtbanen...maar uit deze attracties kom ik groen van de misselijkheid...puke! René doet deze dus even in zijn uppie, terwijl ik lekker rondloop. Foto's makend. Kijkend naar de mensen om me heen. Wat zou er toch in mensen omgaan als het hele gezin...of het hele gezelschap zich 's ochtends in dezelfde shirtjes hijst?? Goed, als het een schoolklas betreft lijkt het me inderdaad wel handig...maar een gewoon gezinnetje...en dan ook nog die tekst op de shirts: mom, dad, en de naam van de kinderen... Het is bijna een attractie op zich!

Na het limoritje van Aerosmith is het tijd voor Fantasmic. Poe hee...wat een drukte hier! We hebben geen zin om nog op de volgende show te wachten dus nemen genoegen met een plekje helemaal aan de zijkant. Niets mis mee, want ook hiervandaan hebben we prima zicht. Wat een show!! Het middengedeelte met de vilains hoeft van mij niet zo, maar verder...wow...echt super! En dat eind... als de grote boot met aan het roer Steamboat Willy langsvaart...je kunt gewoon niet anders dan terugzwaaien!

Hollywood Studios

Dat is dan ook meteen een mooi eind van ons tweede Disneydagje. Two down, one to go! Op weg naar huis passeren we op de 192 bij Celebration een Coldstone. Oei...daar heb ik wel trek in! René is niet zo'n ijseter, maar ook hij besluit voor een 'like it' (oftewel een small) te gaan. Dom, dom, dom...leren we het dan nooit...als we het formaat van dit kleinste bakje zien besluiten we toch maar voor de 'love it' (medium dus) te kiezen. Dan nog een smaak...uh...da's nog lastig zeg...zoveel lekkers! René is er al snel uit: hij wil de 'cookie doughn't you want some'. Ik twijfel...en twijfel...uiteindelijk wordt het de 'that's how I roll', maar dan met Graham Crackers in plaats van yellow cake. We nemen ze to go...zodat we ze thuis lekker kunnen opeten. Dat wordt dus nog een hele kluif. We hadden duidelijk genoeg gehad aan een 'like it'...maar ja...hebben, hebben...

Dan wordt het toch weer eens tijd om te slapen. Dat moet ook gebeuren...al doen we dat maar bar weinig deze week :o) Morgen weer een wat rustiger dagje...alhoewel....echt rustig zal het niet worden. Uitrusten doen we volgende week wel weer!

shopdagje

Vandaag weer een volle dag achter de rug...maar eerst even de inhaalslag, dus we beginnen bij:

Dinsdag 19 februari

Na het pretparkgeweld van gisteren hebben we vandaag een shopdagje gepland. De wekker hebben we niet gezet. Het is immers vakantie. Bovendien ben ik altijd heel vroeg wakker, vooral de eerste paar dagen in Amerika. Maar niet vandaag...'pas' om 7 uur worden we wakker. Even nog in de bed het 'morning news' kijken. Voor we ons vandaag in het shopgeweld storten gaan we eerst een blokkie om. Hardlopend welteverstaan. Daarvoor moeten we trouwens eerst even met de auto rijden, want vanuit onze community kunnen we niet lopen. Ja...langs de weg (waar de auto's met ruim 80km voorbij razen...not funny!). We rijden naar de 192, parkeren bij een CVS en lopen richting de I4. Het is al behoorlijk warm. De zon schijnt al flink. Wat is het toch ontzettend leuk om hier zo te rennen. Okay, de uitlaatgassen even buiten beschouwing gelaten...maar langs de enorme sinasappel, de grote reclameborden, Old Town...wat een enorme kick! Bij Celebration steken we over om aan de andere kant terug te lopen. Heel bijzonder...we steken bij een voetgangerslicht over, maar aan de andere kant is geen stoep. Wat nu? Eerst een behoorlijk stuk langs de weg/over het gras richting Celebration en hier kunnen we een soort boardwalk op. We zetten de vaart er even in. Af en toe moeten we voor een stoplicht (lang!) wachten. Na ongeveer een uur zijn we terug bij de auto. Dat was even zweten, zeg! Nu snel naar huis, douchen, omkleden en dan naar een restaurant om te ontbijten.

We hebben de Cracker Barrel aan de 192 op het oog. En we zijn niet de enigen. Er is een wachttijd van ongeveer 10 minuten. Kunnen we mooi even het winkeltje doorlopen. Leuke spulletjes genoeg hier.

Het ontbijt gaat er goed in. René heeft de  Smokehouse Breakfast met een gebakken eitje, biscuits, gravy, grits en worstjes. Ik kan maar met moeite een keuze maken. Natuurlijk wil ik de pannenkoeken, maar ik heb ook wel trek in wat hartigs...dus ik kies niet, maar neem alles, onder het menu te vinden als Momma's pankcake breakfast (3 pannenkoeken die zwemmen in de bramengelei met slagroom, 2 gebakken eitjes en kalkoenworstjes. Normaal veel te veel, maar waarschijnlijk hebben we trek gekregen van ons rondje 192, want alles gaat schoon op.

Genoeg energie om ons in het shopgeweld te storten. We beginnen bij de Nike Factory Store op de 192. Hier vind ik voor heel weinig een paar leuke knalgroen/gele (klinkt bekend, he Cindy!) gympies. René slaagt voor wat loopkleding.

En verder...naar de Premium Outlets op de International Drive. Eerst even een kortingsboekje oppikken met onze ANWB-kaart bij de Information Service. Wat een heerlijke outletmall is dit toch. Relatief nieuw. Vrijwel al onze favorieten zitten hier. Eerst maar eens starten bij Timberland. René heeft 'gewone' (als 'in tegenstelling tot hardloopschoenen') nodig. Van de week nog niet geslaagd bij Timberland, maar hier wel! En weer heel goedkoop. Zelf zwicht ik bijna voor heel mooie laarzen, maar ik ben verstandig en laat ze (met een beetje pijn) liggen...

Nou, ik zal niet echt uitwijden over alle winkels die we aan doen, maar we slagen echt goed. Vooral omdat overal nog eens extra korting gegeven wordt in verband met President's Day. Laten we zeggen dat we deze mall niet tasloos uitlopen. Wat gaat de tijd toch ontzettend snel! Voor we het weten is het al 5 uur. We hebben niet eens geluncht! Nu hoefde dat ook niet echt na dat machtige ontbijt van vanochtend, maar we hebben eigenlijk toch wel trek gekregen.

Eten doen we hier echter niet.We gaan nog even naar een andere mall...een echte, en geen outlet. Hier moeten we wel eerst een stukje voor rijden. Richting downtown Orlando. Niet slim van ons, want op dit tijdstip komen we uiteraard in de file. Toch valt het gelukkig mee en even voor 6 rijden we de afslag van Altamonte op. Ik ben hier alleen nog maar in de winkels aan de buitenkant (Ross en TJMaxx) geweest. We zijn verrast als we zien hoe gezellig deze buurt is. Ook de Mall is erg mooi. Via een Barnes and Noble lopen we naar binnen. Alleen in deze boekenwinkel zouden we al uren zoet kunnen zijn. Maar we hebben een ander doel. We willen even kijken of er nog leuke aanbiedingen zijn bij Abercrombie and Fitch. Mwah...valt eigenlijk een beetje tegen. Wel gaat René voor een leuke hoodie (met 30% korting).

Okay...en nu is het ECHT etenstijd. Op de foodcourt nemen we een dik gevulde burrito. Yam, echt lekker! Hoe druk het in Orlando was...zo rustig is het hier. Je merkt dat dit totaal geen toeristengebied is.

Bij FYE zoeken we nog wat cd'tjes.We slagen enorm goed.Ze hebben hier voor een heel mooi prijsje gebruikte cd's. René is de radiozenders hier behoorlijk zat...op vrijwel elke zender komt Maroon 5 (met pay phone) elke dag een aantal keren voorbij. Bijna koop ik voor de gein juist die cd (maar helaas niet in de gebruikte versie of de aanbieding...sterker nog hij staat op nr. 1). En dat is waarschijnlijk de reden dat ze besluiten 'm ook hier in de winkel maar weer eens te laten horen...echt grote lol!

Het is nu toch wel tijd om weer een richting huis te gaan. Wat een dag weer! Bovendien zijn we nog niet klaar. We moeten nog even langs de Walmart om weer wat dagelijkse boodschappen aan te schaffen. Wel handig hoor, dat de Walmart zo ontzettend lang (volgens mij zels 24/7) open is.

Even na tienen zijn we binnen. Op ons gemak nog even een grote beker thee terwijl ik alle kaartjes en stickers van de aankopen van vandaag verwijder.
Morgen weer een dagje Disney!

Disney!

En dan meteen maar het tweede verslag...want het internet hier is zo instabiel dat we constant bezig zijn om verbinding te maken ... die dan vrijwel direct weer wegvalt. Dus heel snel wat plaatsen, publiceren en dan maar hopen dat het lukt. Foto's blijven dus nog even een probleem. We proberen het wel, maar het duurt gewoon te lang...

Het is hier overigens weer bedtijd..snel het verslag van maandag erop. Onze eerste Disney-dag deze trip:

18 februari
In het huis hebben we dan geen internet…maar vandaag hebben we in Disney verschillende keren onze berichtjes gecheckt. Wat een ontzettend leuke reacties weer allemaal! Ook leuk om te lezen dat we ook vanuit Orlando gevolgd worden! We zijn inmiddels helemaal in Orlando-modus. Fijn weer op bekend terrein! Laten we zeggen…je weet als je in Orlando bent als je Morgan & Morgan – FOR thepeople…voorbij ziet komen. Pfff…dat verandert ook echt nooit. Lekker herkenbaar! Maar…wat hebben we vandaag allemaal gedaan. Het vervolg op gisteren…dat eindigde dat we wel heel lekker zouden gaan slapen in onze bedjes…
En slapen doen we! Tot maar liefst 7.00 uur! Heerlijk! Dat is lekker even bijtanken.
Voor vandaag staat ons eerste Disneypark van deze reis (en voor René zijn eerste park van Disney hier) op het programma. Via de crowd calenders hebben we gezien dat Epcot vandaag (op President’s Day) de beste keus is. Eerst nog even ontbijten met gisteren gekochte bagels, poptarts en cornflakes. Dan de tas inpakken met flesjes water, wat te bikken en de limonadepoederstickjes die we op aanraden van o.a. PENPE en Trails van het Floridaforum hebben gekocht.
Via de 192 zitten we in ongeveer 20 minuten op Disney-terrein. Op de parkeerplaats valt het met de drukte alles mee. We krijgen een plekje toegewezen op Amaze 38. Amazing trouwens dat de meeste bezoekers voor dit kleine stukje naar de ingang het treintje nemen. Gelukkig hoeven we niet in de rij om nog kaartjes aan te schaffen. Die heeft ‘meneer Fed-Ex’ rond kerst al bij ons thuis gebracht.

En dan staan we binnen…YAY…gaaf om hier weer te zijn. Voor René de eerste keer, maar hij heeft er ook megaveel zin in. Eerst maar even naar ‘the Land’, want we willen Fast Passes bemachtigen voor Soarin. De wachttijd bedraagt nu 70 minuten. Wat zullen we? Toch maar vast in de rij. Het is buiten toch nog een beetje fris. Dat doen we! Al snel lopen we te kletsen met een gezin uit Canada. Wat leuk is dat toch altijd…zo aan de klets raken met volledige vreemden.
Onze seats voor het vluchtje over California zijn op rij 1. Prima plekken om te genieten van onze zweeftocht. René heeft nog wel heel even last van hoogtevrees als we opeens boven de Golden Gate blijken te hangen zodra de mist is opgetrokken. Maar als we verder zweven door dennenbossen (hmm…het ruikt naar kerstbomen!), over golfbanen, de oceaan en meer moois dat California te bieden heeft geniet ook hij. Wat een gave attractie is dit toch!
Weer terug op aarde gaan we nu toch maar voor een fastpass. Van Testtrack dit keer. Het is nu zo’n uur of 12 en we worden pas terug verwacht om half 7. Zo druk dus! Nou…dan gaan wij eerst maar even een rondje om. Om de wereld!
En we beginnen in Mexico. Genietend van het zonnetje (want yes…wat is het mooi weer) lopen we alle landenpaviljoens af. Een heerlijk sfeertje. Beetje mensen kijken, af en toe ergens naar binnen om een winkeltje door te lopen, de promotiefilm van China zien, in Amerika een pretzel als lunch met als toetje een funnelcake nemen, in Parijs met ingehouden adem naar de acrobatische toeren van een straatartiest bewonderen, in Engeland meeneurieren op herkenbare muziek van Engelse bands en zo zijn we weer terug bij het begin. Een flinke tippel zo’n rondje rond de wereld!

Bij Universe of Energy kunnen we even lekker bijkomen. Nou ja…bijkomen we storten bijna in slaap! Ellen DeGeneres kan ons maar nauwelijks boeien…
Dat wakker blijven lukt overigens wel bij Testtrack. De wachttijden waren behoorlijk en we konden onze Fastpasses pas later gebruiken, dus we gaan voor de Single Rider rij. Binnen 10 minuten sjezen we  weg. Samen in hetzelfde autootje, dus dat single rider gebeuren is zo slecht nog niet. Klaarwakker zijn we als we eruit komen. En hongerig…we hebben trek! In Epcot hebben we het wel even gezien. Op naar Downtown Disney om wat te eten. Straks komen we hier  nog wel terug voor het vuurwerk.
Zo gedaan dus…de auto bij de Marketplace geparkeerd. Bij Earl of Sandwich lekkere broodjes gescoord met een salade. Yummie! Nu we hier toch zijn kunnen we meteen wel even een rondje doen. Wat vind ik het hier toch leuk! Zelfs zonder iets te kopen! Maar…wel met een chocolaatje van Ghirardelli’s uiteraard!
Rond een uur of 8 weer terug naar Epcot voor het vuurwerk….maar…eerst nog 2x een testritje maken. Vooral de snelheid die de auto buiten maakt is kicken in deze attractie! Het vuurwerk is niet minder! Wat blijft dat toch mooi! Heel indrukwekkend! Vooral de verlichte wereldbol vinden wij erg gaaf. Even voor half 10 zitten we weer in de auto. Op weg naar het huis. Dat voelt inmiddels toch best wel vertrouwd. Her en der wat van onze eigen spulletjes (tijdschriften en zo). We zullen het hier nog gaan missen na deze week…maar…dat hoeft nog even niet! We hebben gelukkig nog wat dagen!

Orlando!

Jeetje…wat een reacties op ons berichtje van eergisteren! We blijven het zeggen, maar wat ontzettend leuk om te lezen! Dat maakt het extra leuk om de blog ook echt bij te houden. Vandaag weer een uitgesteld verslag, want we lopen nog wat dagen achter. Bovendien hadden we weer problemen met de internetverbinding…maar het schijnt het weer te doen. Dus snel maar wat plaatsen. Misschien morgenochtend ook maar direct het verslag van maandag erachter aan…even kijken hoeveel tijd we hebben. Het uploaden van de foto’s gaat niet echt heel snel. Ik denk dat we dat maar moeten laten wachten tot thuis. Af en toe een collage erbij en de filmpjes en de overige foto’s weer als we back home zijn.

Okay…here we go, het verslag van

Zondag 17 februari

Het ontbijtje eten we dit keer op de kamer, want het was toch wel iets te koud om buiten te eten. Maar…de getoaste bagels smaken ook op de kamer erg lekker! Hierna de koffers ingepakt. Niet echt veel  werk want wat pak je nou eigenlijk uit in 2 dagen, toch?! Nog even twijfel of we het geplande fietstochtje in Shark Valley zouden maken, maar nee…doen we niet. Het waait echt behoorlijk…en we hebben qua kleding niet op koud weer gerekend. Ach, dan rijden we direct naar Orlando. Wel via de 27 en niet via de Turnpike. Tijd zat nu!

Het duurt even voor we op de 27 terecht komen, want we hebben geen goede wegenkaart van Miami en met het kaartje van Alamo is het een beetje behelpen. Maar…het lukt ons! Het eerste stuk voert ons door de uitlopers van de Everglades. Eenzame stukken moerassig gebied. Heerlijk om te rijden. Leuke radiozender gevonden…al blijkt al snel dat leuk subjectief is. Ik ben lekker aan het meeblèren met nummers van o.a. Gotye, Taylor Swift, Maroon 5, Kelly Clarkson en meer van dat soort muziek…heel makkelijk hier om mee te zingen, want ze komen verschillende keren voorbij, maar ja…als je dan niet echt fan bent is het wel heel irritant dat dezelfde nummers zo vaak te horen zijn…en laten we zeggen dat René onder de categorie ‘niet echt fan van deze groepen’ valt. Vooral aan Maroon 5 valt niet te ontkomen…zelfs als we staan te tanken schallen deze jongens luidkeels uit de luidspeakers. Arme René.

De rit verloopt heel voorspoedig. In South Bay maken we onze eerste stop. Er schijnt hier een Scenic Trail te zijn langs de oever van het meer. Even de benen strekken. We lopen de dijk op….en worden hier direct bijna weer vanaf geblazen. Oei, wat een stormpie! Ik zie een bord met een afbeelding van een manatee erop…zouden die hier zitten? Snel even kijken? Maar nee..niets te zien. We laten de route maar voor wat het is en gaan snel terug naar de auto. Lekker warm…en windstil! Achter de ruiten is het heerlijk weer. De zon schijnt volop. Staalblauwe hemel. Maar….koud dus en veel wind.

Hop…verder langs Lake Okeechobee, op weg naar Orlando. Het is een rustige route. Af en toe passeren we een klein plaatsje. Leuk om te zien. Vooral de watertorens zijn zo kenmerkend! Echt grappig. In Lake Placid stoppen we voor een snelle lunch…bij de Mac, want daar hebben ze WiFi en we willen even checken wat de voetbaluitslagen zijn en hoe het is gegaan bij het schaatsen. Fijn om te lezen dat er weer 2 Nederlandse wereldkampioenen bij zijn…en wat betreft voetbal…René was not amused.



via de US27

In Sebring (geloof ik….weet het niet meer precies) maken we een stop bij een Marshalls. Even snel scannen of er nog wat leuke sportkleding is…nee…niet echt, dus hup weer verder. Nu in 1 ruk door naar Hotelbeds. Even na 4 uur parkeren we de auto hier voor de deur. Snel naar binnen om te horen welk townhouse we toegewezen krijgen….en het is geworden….tadaaa….een huis op Fiesta Key. Okay, never heard of. Waar ligt dat? Aan Poinciana Road. Dat klinkt bekend! Daar lag ‘ons’ huis in Compass Bay van 2 jaar geleden ook aan. Dit resort ligt echter de andere kant op (rechtsaf vanaf de 192) en is een stuk verder gelegen.

Met het risico dat wij wel erg negatief zullen overkomen (want dat zijn we echt niet…) moet ik zeggen…het huis op Hemingway 4703 viel nogal tegen. Okay…het wijkje is best okay, maar het huis zelf…enorm kaal, vieze vloerbedekking, een televisie die het slecht doet (nog zo’n oud bakbeesie) met veel ruis op vrijwel alle zenders. Er staat zelfs nog een videospeler! Lamellen die maar half sluiten. Wat we ook jammer vinden is dat we hiervandaan niet kunnen hardlopen. Het resort ligt rechtstreeks aan de grote weg waar geen stoep langs loopt. Maar…er is ook goed nieuws: er zijn geen buren die de hele nacht hun televisie loeihard aan hebben staan.  Nee, zonder gekheid…we waren erg verwend 2 jaar geleden, dus het was heel even doorbijten. Nu voelt het al weer beter.  Het huis heeft alles erop en eraan en bovendien zullen we hier maar heel weinig zijn. Het maakt wel dat we een volgende keer niet zomaar meer een huis boeken, maar vooraf echt al willen weten waar we terecht komen.

We frissen ons even op. Pakken wat spullen uit en gaan weer op pad. Eten en shoppen is ons doel. Bij de Premium Outlets op Vineland. Daar zit toevallig ook een Outback…en we hebben wel trek in een stuk koe. Bovendien wil ik nu toch eindelijk weleens die Blooming Onion proberen. Zoveel over gelezen, maar nog nooit geprobeerd. Zondagavond…Outback…Presidents Day Weekend…oei, dat zal weleens een wachttijd op kunnen leveren. Yep. Klopt! Maar…25 minuutjes maar. Met alvast een groot glas cola (van het huis) erbij zijn die zo om. Voor we het weten zitten we achter onze uienbloem. Dat ziet er mooi uit, zeg! Het sausje erbij is echt verrukkelijk. Ook de gefrituurde uien smaken goed…we vinden het alleen een beetje teveel van hetzelfde voor z’n tweetjes als voorgerecht. De 10 oz. biefstuk (ga toch maar eens opzoeken hoeveel dat nou precies is) is heerlijk! René heeft de woodfired variant…ik ben voor de klassieke gegaan. Uiteraard met patatjes en een Caesar Salad.

Met volle buiken nog een snel rondje gedaan in de Outlet Mall. Ik slaagde voor een paar supergave Timberlands. Verder hebben we het beperkt gehouden (alleen nog 2 shirtjes voor René). We hadden ook niet echt veel tijd meer. We moesten nog even langs de Walmart (op de 535) om boodschappen te doen. Echt…op zondagavond om 22.00 uur liepen wij de ‘wekelijkse’ boodschappen te doen. En…we waren niet de enigen. Blijft toch apart!

Toen terug naar ons huisje…het was weer een lange dag! Nog even een kop thee en toen naar bed. Wat een heerlijk bedje! Dat slapen gaat wel lukken!

hallo wereld!

Het is gelukt! We zijn online...in het huis! Heeft wel even geduurd (het is hier inmiddels bijna 1 uur in de nacht...), dus een lang verhaal gaat het nu niet meer worden...maar...ik had al wat voor getikt, want ook al kon het niet online, ik heb wel onze 'avonturen' hier elke avond in de laptop geklopt.

Hier het verslag van zaterdag...onze eerste dag in Miami (de tijdlijn klopt dus niet meer helemaal...)

Zelfde situatie als gisteren: ik lig nog in mijn bedje, al weer veel te vroeg wakker (4.00 uur, ja echt…en dan ook klaarwakker, he!). Was weer een kort nachtje, want we lagen er pas rond middernacht in. Best laat, voor een eerste dag hier. René slaapt nog…tenminste…dat probeert hij, want het is weer erg lastig om door het geluid van de televisie van de buren heen te slapen. Maar…dit is ons laatste nachtje hier. Vannacht doen we onze ogen dicht in Orlando…heel benieuwd waar we terecht komen.
Maar….we zijn aan het genieten hoor!! Bedankt voor alle (opbeurende) berichtjes. Het is inderdaad zo dat we echt bekaf waren na de reis…en als je dan zo’n slechte nacht maakt en het weer zit (in eerste instantie) ook niet echt mee…tja…maar nu is de vakantie dus echt helemaal begonnen!
Gisteren was een heerlijke dag. De regen waar ik over schreef was verdwenen toen wij onze kamer verlieten voor het ontbijt. Okay, het was nog wel frisjes, maar het was in ieder geval droog! Zo in het daglicht zag alles er veel beter uit. Vooral het binnenplaatsje van het hotel waar we konden ontbijten was erg sfeervol. Het ontbijt was overigens ook prima! Wij vulden onze buiken met kaneelbagels, cream cheese, aardbeienjam, cornflakes en dit alles spoelden we weg met jus d’orange en thee.



New Yorker Boutique Hotel

Nog even een plan de campagne gemaakt voor de komende dag en toen gingen we om 9.00 uur op pad. Richting Miami Beach. Gisteren in het hotel hadden we al gehoord dat er een enorme bootshow gaande is. Vandaar ook dat alle hotels in de verre omgeving vol zitten. Dat het inderdaad een enorme show is zien we als we langs de boten rijden. Allemachies, wat een enorme gevaartes liggen hier. Echt abnormaal. Vanuit de auto verbazen we ons. Stoppen doen we niet, want we zijn beiden niet zo van de bootjes.

stars and stripes op het strand

Stoppen doen we wel in de buurt van Lincoln Mall. We vinden een plekje in een parkeergarage. Als we buiten komen wacht ons een verrassing. De zon schijnt! Hoewel de winkels nog dicht zijn genieten we van het relaxte sfeertje in deze straat. Het strand ligt hier niet al te ver vandaan, dus we laten de auto staan en wandelen ernaartoe ondertussen foto’s makend van de gevels van de art deco gebouwen. Heel bijzonder. Op Ocean Drive gaan we het strand op. Pfff…het is zelfs warm! Heerlijk! We lopen langs een aantal van de strandhuisjes. Gaaf hoor, om hier (weer) zo te staan…op Miami Beach. Erg leuk! Via de drukke Ocean Drive lopen we weer terug naar de auto. Hoewel…eigenlijk is het koffie tijd…en laten we nu net een Starbucks tegenkomen... Eerst dus maar even een Frappuccino stop. Niet echt heel vervelend om je Frappuccino te drinken met uitzicht op de pastelkleurige gevels van Ocean Drive!

uitzicht vanaf het terras van de Starbucks
 

Next stop is Key Biscayne. Hier ben ik ook nog nooit geweest. We rijden over de 1 naar het zuiden. Via Downtown Miami. Je waant je bijna in een televisieserie als je hier zo tussen de enorme gebouwen rijdt. Om op Key Biscayne te komen moeten we (eerst tol betalen en dan) een grote brug over. Vanaf de brug heb je een geweldig uitzicht op de skyline van Miami. Heel bijzonder om te merken dat het sfeertje hier op Key Biscayne zo totaal anders is dan in de stad. Heel relaxed, bijna sereen. We rijden wat rond. Onze magen zijn inmiddels gaan knorren dus op een van de kleine winkelcentra parkeren we de auto op zoek naar een eettentje. We ploffen neer bij een Sandwich Café. Een Croque Madame voor René en een Feta Cheese Omelette voor mij stillen onze trek. Heerlijk om hier zo te zitten…dit is vakantie vieren!

 

Weer terug naar het vasteland maken we een stop om de skyline te fotograferen. We rijden verder naar het zuiden. Volgende doel is CocoWalk, een buiten winkelcentrum. Al snel zien we hordes mensen die kant oplopen. Overal staat politie om het verkeer te regelen…nou, nou…da’s een populair winkelcentrum…haha…Overal mensen die ons lokken om bij hen te parkeren. Voor ‘maar’ $20. Ja zeg….uh…wij zijn Nederlanders, hoor..wij zoeken zelf wel een plekkie. En bij dat gezoek kom je dan zomaar in een buurtje terecht waar je gewoon eigenlijk niet wilt zijn. In ons boekje lezen we later ook dat je daar weg moet blijven (iets van Grand Avenue of zo). Okay…snel weer weg dus en misschien een ander plan trekken. Hoewel, het is toch wel leuk als er hier dan iets bijzonders gaande is om ook een kijkje te nemen. De auto dan ook geparkeerd bij een school (ja, voor $20, maar dit geld kwam ook ten goede van de school) en geïnformeerd wat al deze buzz is. Het blijkt de jaarlijkse art show te zijn. Ow…okay…uhm…eerlijk gezegd zijn wij een beetje cultuurbarbaren, dus of dit nu wat voor ons is. Ach, laten we gewoon even rondkijken en dan meteen ook maar naar CocoWalk gaan.

Het bleek geen slechte keus. Het was gezellig druk overal. Eigenlijk gewoon een soort braderie. Voor de echte kunstshow moest je overigens nog $10 p.p. lappen om erin te mogen. Dat hebben we maar niet gedaan. We hebben gewoon lekker rondgeslenterd. Genoten van het sfeertje van Coconut Grove en zelfs nog wat opgedaan van de geschiedenis hier. We komen namelijk terecht in “The Barnacle”, een State Park. Dit bestaat uit het oudste huis van dit gebied en de tuinen erom heen. Leuk om even doorheen te lopen. En vooral even het uitzicht op de oceaan te bewonderen.

the Barnacle

Terug bij CocoWalk besluiten we dat het tijd is om een hapje te gaan eten. Gaan we naar de Cheesecake Factory of naar Chili’s? Eerstgenoemde bewaren we nog even tot Orlando, so Chili’s it is. We wachten even op een plekje buiten. Heel goed, want we komen nu op de perfecte plek, precies op de hoek zodat we uitzicht hebben over het winkelcentrum en de straat beneden. Van een bar beneden ons klinkt heerlijke muziek. Het is wel een beetje fris…maar dat was verwacht. Er zou namelijk een koudefront aan komen waaien later in de dag. (zo koud dat het nu…vanochtend zelfs tegen het vriespunt aanvoelt…brrrrr….maar…we hoeven in ieder geval niet de autoruiten te krabben. Het eten bij Chili’s viel een beetje tegen. We waren voor de 2 meals voor $20 gegaan. Voorgerecht (chippies met guacemole en salsa) was prima, maar het hoofdgerecht was niet echt super. Okay, weten we ook weer.

Om half 7 kregen we het toch wel zo koud dat we besloten maar eens verder te gaan. Wat nu? Terug naar het hotel? Nee toch…veel te vroeg nog. Dan nog maar naar een andere, voor beiden nieuwe, mall, the Dolphin Mall. Wel eerst even zoeken door het inmiddels donkere Miami, maar nog geen half uur later parkeerden we de auto op de overvolle parkeerplaats. Toen maar vast een voorproefje genomen op het shopgeweld dat ons in Orlando wacht. Maar…alleen gekeken…okay, bijna alleen gekeken…alleen bij Old Navy hebben we wat gekocht. Niet echt onze winkel, maar we konden nu toch wel leuk slagen (met 40% extra korting…op de korting, ach…dan slaag je al snel natuurlijk).
En toen terug naar het hotel. En wij dachten eens heel slim te zijn. Om de drukke 1 te vermijden namen we de 95. Slim. Ja, dat wel…maar niet als je de Express Way richting Fort Lauderdale neemt en dus alle afslagen rechts aan je voorbij ziet gaan omdat je ‘gevangen’ zit op de Express Way. Tsss…

Uiteindelijk om even na 11 uur in het hotel. Wat een dagje! Heerlijk! Dit is echt vakantie vieren. En wat een geluk met het weer! Geen druppel regen gehad…

Ha…de buren zijn ook wakker…de televisie is uit

Tot morgen allemaal…dan vanuit Orlando!

Gelukt! Zelfs met foto! Morgen weer een nieuw verhaal...wij gaan weer vroeg op pad. Naar Animal Kingdom. Voor nu welterusten!

Internet...or not to internet

In de rij voor Soarin...yes! Internet...want dat zullen we wsl niet gaan krijgen in het huis. Geen wifi, geen modem...en ook geen hotspot via Hotelbeds :( We staan op de wachtlijst, dus wie weet morgen! Het weer is inmiddels beter. Heerlijk zonnig! Het huis is ...uhhh...okay. Het ligt in Shady Pines....oh nee Fiesta Key. Zo'n echt all American gated community. Niet zo heel veel te beleven, maar daarvoor hebben we onze Disney tickets, de malls, enz.... Nèt nog even snel alle reacties gelezen. Zo leuk! Dank allemaal! Alle Oww...we moeten boarden voor onze vlucht met een hangglider over California....op de Disney-manier uiteraard. Bye for now!

Welcome to Miami!

Terwijl ik dit tik is het net of we gewoon nog thuis in ons bedje liggen…de regen slaat tegen de ramen. Okay, eigenlijk houdt daar de overeenkomst ook wel op…want hier hoor je de hele nacht door ook nog eens auto’s voorbij razen…door diezelfde regen. Bovendien hebben de buren de televisie de hele nacht aanstaan. De hotelkamer is een typisch gevalletje van ‘het zag er op de foto’s toch leuker uit’. Kortom…vette pret hier in Miami! Pfff

Maar…dat is ook het enige negatieve dat we gaan schrijven, hoor. De reis is hartstikke goed gegaan. We hebben een heerlijke auto…een (denk, denk…sleutelhanger erbij pakken…oh ja) Chevrolet Equinox. Een witte, relatief nieuw. Rijdt als een trein (zelfs in de file…hihi). Er is wel internet!! Dat dan weer wel! Helaas laadt juist de pagina waarop ik een nieuw bericht kan maken voor de blog niet (dat dan weer niet….). Dus dit hele verhaal maar in Word getikt en straks via mail op een andere plek proberen in de blog te laden. Foto’s moeten sowieso nog even wachten…want dat gaat dan helemaal niet lukken. We wilden in ieder geval wat van ons laten horen…want wat een leuke reacties allemaal via FB en de blog! Erg leuk om te merken dat de blog zo vaak wordt bezocht en gelezen! Echt gaaf!


nog erg rustig op Schiphol

Okay…het verslag:  Gisterennacht om 2.15 uur stond onze taxichauffeur (aka mijn broertje Rob) voor de deur. We waren er klaar voor! Koffers achterin gegooid. Knuffel aan de kattenmannen. En op naar Schiphol. Gelukkig geen ijzel of besneeuwde wegen meer. Daarom waren we ook al ver voor 3 uur op Schiphol. Lekker bijtijds. Ingecheckt waren we al, dus snel de bagage afgeven en door de douane. Dachten we. Helaas, Lufthansa begint pas 2 uur vooraf met de service. Nou, dan maar voor de douane een ontbijtje scoren. Dat werd nog lastig, want er waren nog wel heel veel zaakjes dicht. Maar…bij La Place slaagden we. Een lekker ontbijtje van een broodje beenham en een broodje rivierkreeftjessalade (mooi wordfeudwoord) met een grote beker thee!

Eeyore, mijn andere reismaatje

Even na 4 uur toch maar naar balie 1 gelopen. Jippie….op de borden lazen we hier dat het hele baliegebeuren niet vanaf 5.15 uur, maar al vanaf 4.35 zou plaatsvinden. Ha…let op het woordje zou…want uiteindelijk konden we toch pas even na 5 uur onze bagage inleveren. Toen door de douane. In hal 1, want we vlogen eerst naar Frankfurt. Nog even het ‘ge-duty-freed’ en toen naar B23 om te boarden. De vlucht vertrok zo’n 20 minuten later dan gepland. Oeps…we hebben al niet teveel tijd op Frankfurt, maar ach…dat zal wel goed komen.

Het korte vluchtje ging prima. Helaas geen uitzicht, want we vlogen constant boven de wolken. Vlak voor de landing stelde de gezagvoerder via het gebruikelijke praatje ons op de hoogte van de omstandigheden in Frankurt. Zijn mededeling (in het Engels met een zwaar Duits accent) dat we op Frankurt te maken zouden krijgen met een ‘morning fog’ (bedenk zelf maar de uitspraak van het laatste woord…) zorgde bij ons voor een aanval van een enorme lachbui.

A380

Bij het taxiën op de luchthaven in Frankfurt zagen we al een A380 staan, ons volgende toestel. Deze was van Thai Air…maar,man, man, wat een bakbeest, zeg! Ons toestel werd niet aan een slurf gehangen. Nee, we werden ergens op een cargo-platform uitgeladen. Maar…er stond wel een bus voor ons klaar. Even dachten we dat deze ons weer naar Schiphol terug zou rijden, want het was me toch een lange rit…poeh, hee….en langzaam (maar heel zeker) zagen we de minuten voorbij tikken…ohoh.

We hadden geen idee van de grootte van het vliegveld hier, maar inmiddels zijn we op de hoogte. Het is groot!! Een flinke sprint heeft ervoor gezorgd dat we onze beweging ook weer hebben gehad…en…makkelijk op tijd om aan boord te gaan van vlucht  LH462 naar Miami. Wat een ontzettend gaaf toestel! Nieuw, groot, ruim! Via een van de 3 slurven kwamen we binnen. Het personeel van Lufthansa was echt heel vriendelijk. Helaas konden wij niet het trapje op naar de luxere stoelen, maar onze plekjes op 59J en K waren ook prima. Vlak voor het keukentje, dus geen achterburen. Stoelen zaten heerlijk. Het entertainment programma konden we ook direct opstarten. Terwijl we moesten wachten op nog wat verlate mensen en op de de-icing van het toestel konden wij dus al bekijken welke films we wilden gaan zien.

Een uur te laat (om 10.45 uur) gingen we de lucht in. Iets dat we perfect konden volgen via 1 van de 3 camera’s die gemonteerd waren onder en op het toestel. Echt superleuk om zo mee te kunnen kijken. We hebben er een filmpje van gemaakt…zullen dit later proberen te uploaden.

De vlucht zelf verliep erg ‘smooth’. Geen turbulentie (tot vlak voor Miami), goede verzorging (2xeen warme maaltijd…waarbij we beide keren voor de pasta gingen,die echt gewoon lekker was!), genoeg te drinken (zelfs de alcohol was gratis, hoewel we daar geen gebruik van hebben gemaakt) en leuke films. Taken 2 (niet echt een aanrader), Arbitrage (mwah…) en Trouble with theCurve (erg leuk). Verder hebben we lekker naar muziek geluisterd. Genoeg cd’tjes op de entertainmentset. De tijd vloog om…nou, niet echt waar, want het blijft natuurlijk een lange zit…ruim 10 uur.

onderweg

Maar om 3 uur plaatselijke tijd stonden we dan toch op MiamiAirport. Een regenachtig airport, want het goot hier! Nou ja, hadden wij nog geen last van. Eerst door de douane (lange rijen…), toen wachten op de koffers (lang wachten) en toen naar de car rental (lang lopen…en via de MIA mover). Bij Alamo werden we gelijk geholpen. Het standaard praatje of wij geen grotere auto wilden bleef achterwege. We hebben voor ons doen ook al een grote bak…een midsize SUV. Net als in Orlando mochten we een auto uit de rij kiezen…er stonden er maar 4, waarvan er 1 al was ‘ingepikt’. Uhm….bij de andere 3 auto’s (allemaal Jeep’s) hadden wij niet echt een ‘Yeah’-gevoel. Beetje dralen. Besloten naar de dame van Alamo te lopen met de vraag of er nog wat van deze auto’s deze kant op zouden komen…nou, dat kon ze niet zeggen, maar….we mochten ook een auto kiezen uit de Standard SUV rij…without extra charge. Dat lieten we ons geen 2x zeggen…dus het werd een witte Chevrolet Equinox. Met maar 3700 miles op de teller.

Om 17.30 uur reden we de parkeergarage uit. Op naar ons hotel. Aan de 1…niet al te ver. Maar wel lang rijden…want het was natuurlijk spits. Ruim 1 uur later parkeerden we bij New Yorker Boutique Hotel voor de deur. In het donker en de regen (en door onze vermoeidheid) zag het er een beetje shabby uit. De kamer…totaal anders dan op de foto’s van de website…maar wel okay.

Kortom….welcome to Miami!!

Jaaaaaa!!!!

Het is zover!! Tenminste...nog 1 nachtje...maar we zijn er al helemaal klaar voor! Koffers gepakt, handbagage staat klaar, kortom, we kunnen!

Was nog een hectisch laatste dagje. We moesten beiden nog werken en dan zit je hoofd nog bij andere dingen dan de koffers pakken. Gelukkig was ik redelijk bijtijds thuis. Dat was nog een hele glijpartij. Eerst de auto even ijzelvrij maken. Tsss...zo'n apart idee. Morgen lopen we in korte broek door Miami, vandaag sta ik mijn autoruiten te krabben. En wat een witte wereld is het weer! Nu maar hopen dat de weerstomstandigheden niet zodanig zijn dat het voor morgenochtend problemen oplevert voor het vliegverkeer.

Vanochtend nog wel even (een klein beetje) schrikken. Lees ik op facebook dat het vanaf 1 januari verplicht is om een internationaal rijbewijs te hebben voor Florida. Het zal toch niet?!! Dat heb ik al die keren dat ik naar de USA ben geweest nog nooit hoeven regelen. Maar ja, het stond nu toch echt expliciet vermeld. Dus toch een beetje aan de twijfel. En ach, ik moest toch nog naar de ANWB, dus het zekere maar voor het onzekere genomen en zo'n internationaal ding geregeld (à 17,50 euro pfff...). Ik moest er al heen omdat we gisteren nergens onze wereldstekkers konden vinden. Hebben we die dingen dan uitgeleend?? Zoek, zoek....maar echt...nergens te vinden. Genoeg mensen in onze omgeving hebben zo'n stekker, maar dat werd wel erg laatste moment...dus maar zo'n ding aangeschaft. Ook bij de ANWB...voor bijna 20 euro....OINK!! Vanmiddag dan ook nog maar even heel goed gezocht. En...tadaaa...liggen ze gewoon op het plekje waar ze altijd liggen. Gelukkig kan de nieuw aangeschafte stekker binnen 14 dagen geruild worden. Dat gaan we redden!

Nu houden we het maar voor gezien. We duiken vroeg ons mandje in. Vannacht om 2.15 uur staat mijn broer(tje) voor de deur om ons een lift naar Schiphol te geven. Dat betekent dat we ruimschoots op tijd zullen zijn, maar we gaan ons wel vermaken...geen probleem! Onze eerste vlucht is een korte. Naar Frankfurt. Daarvandaan vliegen we dan naar Miami. Geplande aankomsttijd 14.00 uur.

Eerst nog De Mol kijken en dan een paar uurtjes (proberen te) slapen.

Tot een volgende keer...vanuit Miami!

stapelen

Nee...dit gaat nog niet over het stapelen van kleding in de koffer. Hoewel we hier eigenlijk wel het weekend al mee willen beginnen. We moeten de de hele week (tot en met donderdag dus) nog werken en elke avond hebben we een afspraak staan. Een begin maken met het pakken zou dus wel slim zijn...

Maar daar gaat het hier niet over. Morgen lopen we in Schoorl de halve marathon. Als het tenminste niet wordt geannuleerd, want wat is het vandaag weer winters geweest. Een heel witte wereld. Dikke vlokken sneeuw. En daarna bagger en plassen. Voor morgen is er nog meer sneeuw voorspeld. Nog maar even afwachten dan ook of het wel doorgaat.

We nemen het zekere voor het onzekere. Vanavond een koolhydraatrijk maaltje gegeten. Gisteren al pasta. Vandaag rijst. Nog even getwijfeld over pannenkoeken...en die gedachte is eigenlijk de reden voor dit blogbericht...pannekoeken!! Wat hebben we (okay, vooral ik :-)) daar al zin in! Daarom ook alvast even op de site van verschillende restaurants gekeken...en omdat het over pannenkoeken gaat mogen we die van IHOP natuurlijk niet overslaan. Bij onze vorige bezoeken aan dit restaurant bestelde René een omelette. Erg lekker, maar voor mij veel te veel. Helemaal als ontbijt. Bij zo'n omelette order worden dan ook nog pannenkoeken geserveerd. Mooi..die zijn dan voor mij. René houdt daar toch niet echt van en voor mij is het meer dan voldoende om de dag mee te starten. Natuurlijk wil ik ze nog wel even oppimpen...maar ga ik dan voor de strawberry cheesecake variant...of die met kaneelbroodjes-smaak...of de bananen-karamelpannenkoeken...of...nou ja, we'll see!

Voor de Princess Halve in Disney weten we in ieder geval waar we koolhydraten kunnen stapelen. IHOP, here we come!